(o majątku)

См. также в других словарях:

• inwentarz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «trwałe składniki majątku jednostki gospodarczej; dobro, dobytek, mienie gospodarskie» ∆ Drobny inwentarz «małe zwierzęta hodowane w gospodarstwie domowym, jak króliki, drób itp.» ∆ Inwentarz żywy «wszystkie… …   Słownik języka polskiego

• majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby …   Słownik języka polskiego

• konfiskata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. konfiskataacie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zajęcie na rzecz państwa całego lub części majątku osoby prywatnej, wywłaszczenie z majątku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konfiskata… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• koszula — 1. Oddać ostatnią koszulę «oddać resztę pieniędzy, majątku, oddać wszystko»: Tak jak wiedziałam, że Zosia by oddała mi w razie potrzeby swoją ostatnią koszulę, tak samo wiedziałam, że Zachariasz nigdy, ale to przenigdy by mnie nie okłamał. B.… …   Słownik frazeologiczny

• dorobek — m III, D. dorobekbku, N. dorobekbkiem, blm 1. «to, czego się ktoś dorobił; majątek, mienie» Dorobek narodowy. Całoroczny dorobek. Dorobek wielu lat pracy. Dorobek całego życia. ∆ praw. Wspólny dorobek «przedmioty nabyte w czasie trwania… …   Słownik języka polskiego

• goły — goli 1. «nie przykryty, nie osłonięty ubraniem; nagi, obnażony» Gołe nogi, plecy ramiona. Gołe ciało. W rzece kąpią się goli chłopcy. ◊ Goła szabla, goły miecz «szabla miecz wydobyte z pochwy, obnażone» ◊ Pod gołym niebem «na dworze, na powietrzu …   Słownik języka polskiego

• kapitalizacja — ż I, DCMs. kapitalizacjacji, blm 1. «wprowadzenie form gospodarki kapitalistycznej, systemu kapitalistycznego» 2. «gromadzenie kapitałów, przekształcanie majątku w kapitał pieniężny» 3. «obliczanie wartości majątku na podstawie osiąganego dochodu …   Słownik języka polskiego

• wspólnota — ż IV, CMs. wspólnotaocie; lm D. wspólnotaot 1. «odznaczanie się wspólnymi cechami, wspólne posiadanie, użytkowanie czegoś» Wspólnota usposobień, upodobań. Wspólnota dążeń, pragnień. Poczucie wspólnoty narodowej. ∆ praw. Wspólnota majątkowa,… …   Słownik języka polskiego

• wyzuć — dk Xa, wyzućzuję, wyzućzujesz, wyzućzuj, wyzućzuł, wyzućzuty rzad. wyzuwać ndk I, wyzućam, wyzućasz, wyzućają, wyzućaj, wyzućał, wyzućany «pozbawić kogoś, czegoś (zwykle majątku, rzadziej jakichś cech, zalet), zabrać coś komuś» Wyzuć kogoś z… …   Słownik języka polskiego

• dorobkiewicz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} z pogardą: ten, kto nie mając majątku, podporządkowuje swoje życie usilnemu zdobywaniu pieniędzy; ten, kto się dorobił majątku, wykorzystując sprzyjające okoliczności : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziedzic — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba otrzymująca spadek po kimś; spadkobierca, sukcesor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziedzic majątku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień